เรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้ผมอยากเขียนเรื่องชีวิตในอดีตของผม แต่ผมลังเลอยู่นานที่จะเล่าเรื่องนี้ออกสาธารณะ มันเป็นเรื่องที่ผมได้ทำผิดร้ายแรงและเลวร้ายที่สุดในชีวิตผมที่ทำมา แต่ผมก็อยากเล่าเพื่ออย่างน้อยก็เป็นการไถ่ความผิดบาปที่ผมกระทำ แม้การยอมรับผิดในสิ่งที่ทำนี้จะมีผลเพียงน้อยนิดก็ตาม
ผมเคยพาอดีตแฟนไปทำ แท้ง เป็นเรื่องที่ผ่านมาหลายสิบปีแล้ว แต่มันยังเป็นตราบาปในใจผมมาจนถึงทุกวันนี้ เริ่มจากการที่อดีตแฟนผมท้องซึ่งตอนนั้นเราไม่ได้แต่งงานกัน ด้วยความที่ไม่อยากให้พ่อแม่ทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายผมทราบ เราจึงเลือกที่จะทำแท้ง เลือกที่จะปกปิดสิ่งที่ตัวเองทำโดยการฆ่าหนึ่งชีวิต เมื่อเราสองคนตัดสินใจกันแล้วก็พยายามหาว่าที่ไหนรับทำแท้ง โดยการสอบถามเพื่อนๆและคนรู้จัก และเราก็ทราบว่ามีที่ไหนทำ มันเป็นห้องแถวที่ทำเหมือนคลีนิคที่มีป้ายบอกว่ารับปรึกษาปัญหาครอบครัว ตอนนั้นเราสองคนกล้าๆกลัวๆที่จะเข้าไปแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเข้าไปจนได้
ผมเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่อ้างตัวว่าเป็นพยาบาลเดินมาถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆว่า มาทำอะไร ผมจึงตอบไปว่ามาทำแท้ง พยาบาลคนนั้นสอบถามเรื่องอายุครรภ์ซึ่งผมก็ตอบไปว่าเกือบ2เดือน พยาบาลคนนั้นจึงบอกขั้นตอนในการทำและค่าใช้จ่าย พยาบาลคนนั้นบอกว่าจะต้องทำการขูดมดลูกเหมือนทำลายก้อนเนื้อนั้นออก และจะมีการให้เลือดและน้ำเกลือเพราะจะอ่อนเพลียจากการเสียเลือดมากรวมถึงค่าใช้จ่ายในการทำเป็นเงิน 3000บาท ใช้เวลาทำไม่เกิน3ชั่วโมงก็กลับบ้านได้เลย
เราตกลงที่จะทำแต่ผมไม่สามารถเข้าไปดูการทำได้ อดีตแฟนผมจึงเข้าไปตามลำพังกับพยาบาลคนนั้น ผมนั่งรออยู่ประมาณ3ชั่วโมงได้ พยาบาลคนนั้นก็ประคองอดีตแฟนผมออกมา เธอดูอิดโรยหน้าตาดูซีดมาก แขนขาไม่มีแรง ผมถามเธอว่าเป็นยังไงบ้าง เธอบอกเธอไม่มีแรงจะขยับตัว รู้สึกเจ็บที่ช่องคลอด ก่อนกลับพยาบาลให้ยามาถุงนึงบอกว่าเป็นยาแก้ปวด
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็นอนหลับทันทีด้วยความอ่อนเพลีย เธอยังปวดอยู่อีก2-3วันแล้วค่อยๆดีขึ้น ตั้งแต่นั้นเราไม่เคยพูดกันถึงเรื่องนี้อีกเลยจนเราเลิกลากันไป ผมยอมรับว่าตอนนั้นไม่ได้รู้สึกถึงความผิดที่ผมได้ทำสักเท่าไรนัก แต่มันก็ยังอยู่ในใจผม
หลังจากนั้นชีวิตผมก็ดีๆล้มๆ ส่วนในเรื่องชีวิตคู่นี่พอจะดีขึ้นมาก็มีอันต้องเลิกกันไป ชีวิตที่ดูเหมือนจะไปได้ดีก็ล้มลงอย่างไม่เป็นท่า อาจเป็นเพราะเวรกรรมที่ผมทำในวันนั้นแต่คงไม่ใช่แค่เวรกรรม มันน่าจะเกิดเพราะการกระทำที่ผิดพลาดของผมเองด้วย แต่ด้วยปัญหาหลายๆครั้งทำให้ผมมองย้อนในสิ่งที่ผมทำแท้ง นี่อาจเป็นกรรมที่ผมต้องชดใช้จริงๆก็เป็นได้
ที่ผมมาเล่าเพื่ออยากเตือนสติคนที่คิดจะทำเรื่องเลวร้ายนี้ ขอให้เลิกคิดสะ อย่าอ้างถึงความไม่พร้อมหรือหลากหลายข้ออ้างต่างๆ สิ่งที่ควรทำคือการยอมรับความจริง รับในสิ่งที่เกิดในอนาคตอันใกล้ เพราะไม่งั้นอาจเสียใจไปตลอดชีวิตแบบผม
วันนี้ผมดีใจที่ได้มาเล่าสิ่งที่ผมได้กระทำ ผมไม่อายที่จะยอมรับว่าทำผิดพลาดไป เพราะนั่นคือเรื่องจริง ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมพยายามที่ไถ่บาปในความผิดนี้ แต่ความผิดก็คือความผิดต้องยอมรับในผลที่จะเกิดและผมก็ยอมรับแล้วด้วยใจ
ผมขอกราบขอขมาในสิ่งที่ผมได้ทำไว้ หากเรื่องเล่านี้สามารถช่วยเตือนสติให้คนที่คิดจะทำเลิกกระทำได้ บุญกุศลที่เกิดขึ้นทั้งหมดผมขออุทิศในแก่เด็กน้อยที่ผมได้ทำร้ายชีวิตเขาไป ขออโหสิกรรม
คำว่าขอโทษใดๆคงใช้อะไรไม่ได้ จึงอยากเตือนสติว่าการทำสิ่งเลวร้ายใดๆ ผมอยากให้ใช้สติใช้ปัญญา คิดและไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน เพราะหากทำไปแล้วเราไม่สามารถจะย้อนกลับไปแก้ไขได้อีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น