เริ่ม....

   ผมคิดมาหลายปีแล้ว ที่จะเขียนเรื่องของตัวผมเอง ตั้งแต่วัยเด็กจนถึงปัจจุบัน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เริ่มสักที.... จนมาถึงวันนี้ ที่ผมได้เห็นบล๊อกเพื่อนของภรรยาผม เขียนเล่าเรื่องต่างๆให้คนอ่าน แล้วผมก็บอกตัวเองทันที ว่านี่ล่ะ สิ่งที่ผมอยากทำ ต้องขอขอบคุณท๊อปมากๆ ที่ชี้ทางให้เพื่อจะได้เริ่มต้นสิ่งที่อยากทำอยากเขียนสะที 

   ในหัวผมมีเรื่องเล่ามากมายเหลือเกิน ไม่รู้จะเอาเรื่องไหนก่อนดีจัดลำดับไม่ถูกจิงๆ เพราะตั้งแต่เด็กจนอายุขนาดนี้ มีเรื่องเล่าและวีรกรรมมากมาย ทั้งดีและร้าย สนุกและเศร้า มันเป็นการยากมากสำหรับคนที่ไม่มีความรู้เรื่องงานเขียนแบบผม จะมาเขียนเล่าเรื่องแบบนี้ แต่ผมจะพยายามน่ะ ซึ่งผมคิดว่าเรื่องของผมหลายเรื่องเป็นอุทาหรณ์และแง่คิดในการใช้ชีวิต ให้ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังและอาจเป็นข้อคิดได้บ้างไม่มากก็น้อย

   ในเรื่องที่ผมจะเล่าก็เป็นเรื่องการใช้ชีวิตทั่วๆไป แต่อาจไม่ค่อยปกติเท่าไรนักในบางเรื่อง ทั้งในเรื่องความรักที่แอบชอบเพื่อนในห้องเดียวกันตั้งแต่ป.6 การทำตัวแย่ๆในช่วงวัยเรียนอาชีวะ การเริ่มต้นการทำงานก่อนจะจบปวส. หรือการล้มอย่างไม่เป็นท่าในช่วงฟองสบู่แตกและความล้มเหลวในเรื่องครอบครัว และอื่นๆอีกมากมายที่ผ่านมาในชีวิต จนบางทีผมคิดว่า...จะมีคนที่เจออะไรแบบผมไหม 

   อย่างหัวเรื่องนี้ " เริ่ม " ก็จะเกริ่นนำคราวๆก่อน ถึงที่มาที่ไปในการทำบล๊อกนี้ ซึ่งผมคงเล่าตามอารมณ์ โดยไม่ได้คำนึงถึงช่วงเวลาก่อนหน้าหลังแต่อย่างใด....ผมคงเริ่มเรื่องด้วยเรื่องความรักแบบPuppyLove ล่ะกัน มันก็เป็นเรื่องทั่วๆไปของเด็กชายที่จะแอบชอบสาวน้อยในห้องเดียวกัน ก็พยายามเข้าไปใกล้ชิด พูดคุยกับสาวน้อยคนนั้น เป็นความรักที่ดีสดใส ความรักที่ดูน่ารักแบบเด็กๆ แต่จะเชื่อไหม...ผมยังจำชื่อและนามสกุลของเธอคนนั้นได้อย่างแม่นยำจนถึงทุกวันนี้ แต่ขอเล่าในครั้งต่อไปน่ะ เพราะนี่เป็นแค่บล๊อกเริ่ม......อิอิ

ปอลิง : ถึงอดีตเป็นไงแต่ปัจจุบันผมรักภรรยาผมที่สุด ^^