เขียนถึงพ่อ

   ผมเชื่อว่าหลายๆคนคงคิดเหมือนผมที่ว่า พ่อคือฮีโร่ของเรา สำหรับตัวผมแล้ว พ่อ คือแบบอย่างที่ผมพยายามเดินตามท่านในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิต ครอบครัว แม้แต่ทัศนคติ ผมมองพ่อเป็นซุปเปอร์ฮี่โร่ของผมเสมอ พ่อเก่งและไม่เคยยอมแพ้ต่ออุปสรรคต่างๆ
   ตั้งแต่จำความได้ ผมจะเห็นพ่อเป็นหัวหน้าครอบครัว คอยดูแลปกป้องทุกๆคนในบ้าน พ่อจะมีกฎระเบียบที่เข้มงวดและชัดเจน แม้พ่อจะดูเป็นคนดุและเข้มงวด แต่ผมจะรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่อยู่กับพ่อ
พ่อเป็นแบบอย่างที่ตัวผมเองอยากเป็นได้เหมือนพ่อ และผมคิดว่ามีลูกๆอีกมากมายที่อยากเป็นแบบพ่อเหมือนตัวผม
   พ่อมักจะเล่าเรื่องของพ่อให้ผมฟังเสมอๆ พ่อเล่าว่า พ่อเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน ต้องต่อสู้และดิ้นรนอย่างมากเพื่อให้มีอยู่มีกิน ในช่วงเวลาที่พ่อมีลูกๆคือผมและพี่ชาย ตอนแรกๆครอบครัวเรายังจนมาก เราอยู่ในชุมชนแอดอัดที่เรียกกันว่าสลัม เงินเดือนพ่อน้อย หลังจากเลิกงานปกติ พ่อแม่ต้องมาช่วยกันพับถุงเพื่อเอาไปขาย ทั้งพ่อและแม่ต้องอดทนอย่างมากเพื่อที่จะอยู่รอดและเลี้ยงลูกๆให้เติบโต มีหลายครั้งที่ต้องขายเลือด ซึ่งสมัยนั้นพ่อเล่าว่าไปขายเลือดให้แก่สภากาดชาด และได้เงินมาจำนวนนึง พ่อจะกำเงินไว้แน่นจนเหงื่อเปียกเงินที่กำไว้ เพราะกลัวเงินที่ได้มาจะหล่นหาย พ่อและแม่ช่วยกันทำงานต่างๆอย่างหนัก เพื่อให้ลูกๆได้มีกิน ต้องบอกว่าพ่อสร้างตัวจากไม่มีอะไรเลย จนมาถึงวันนี้ที่ถือได้ว่าพอมีพอกิน มีบ้านช่องที่ดินเป็นของตัวเอง นี่เป็นส่วนเล็กๆที่พ่อเคยเล่า
   พ่ออยู่กับแม่จนแก่เฒ่า จนวันที่แม่สิ้นลม ผมเห็นพ่อคุยกับรูปของแม่บ่อยๆ มีอะไรพ่อก็จะเล่าให้รูปแม่ฟัง เหมือนดั่งแม่ยืนอยู่ตรงนั้น ผมรู้ว่าพ่อคิดถึงแม่ แต่พ่อไม่เคยบ่นว่าเหงาหรือรู้สึกไม่ดีให้ลูกๆฟังเลย พ่อจะเก็บเรื่องไม่สบายใจต่างๆไว้ในใจเสมอ พ่อเป็นคนที่เข้มแข็งมาก ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยเห็นพ่อร้องไห้แม้แต่ครั้งเดียว
   ผมมองตัวเองว่า ผมยังห่างไกลจากคำว่าพยายามเมื่อฟังเรื่องของพ่อ ผมยังต้องพยายามอีกมากที่จะไล่ตามรอยเท้าพ่อ พ่อเป็นฮีโร่ของผมเสมอ .......   ผมอยากบอกพ่อว่า ผมรักพ่อครับ